Dag 1: We zijn er geraakt!

Het was even spannend of en hoe we zouden vertrekken. Finn maakte al enkele dagen koorts en de dag voor we vertrokken zijn we nog even langsgeweest in het ziekenhuis. Beide oortjes ontstoken, gaatje in het trommelvlies gemaakt en we zouden mogen vertrekken. Alleen bleef de koorts aanhouden wat ons wat deed twijfelen. Uiteindelijk zijn we er toch voor gegaan!

De taxi was stipt op tijd en bracht ons in stijl naar Brussel-Zuid. Bij het inchecken daar kregen we reeds te horen dat er problemen waren in Parijs. Het cabinepersoneel staakte dus ze we kregen een boarding pass zonder stoelnummers en het bericht dat we allemaal op de wachtlijst stonden. Zo'n berichten zouden iedereen verontrusten denk ik.

De rit met de TGV naar Charles de Gaulle was heel aangenaam en zoals verwacht snel voorbij. Senn heeft heel rustig zitten spelen.

In Parijs was het zoals verwacht totale chaos. We namen plaats achteraan in een heel lange rij, maar werden er al heel snel uitgehaald omdat we kleine kinderen bij ons hadden. De check-in startte niet omdat men aan het afwachten was hoeveel cabinepersoneel zou opdagen. Afhankelijk daarvan kon men beslissen of de vlucht door zou gaan en hoeveel mensen mee mochten. Voor elk ontbrekend personeelslid waren er zo'n 40 à 80 mensen die niet mee mochten vliegen. Gelukkig mochten wij wel mee!
Bij douane en security kregen we opnieuw voorrang zodat we al heel snel aan de gate belandden. De vlucht was uiteraard sterk vertraagd. Ondertussen begon de koorts van Finn weer flink te stijgen.

Uiteindelijk zijn we vertrokken met zo'n 2,5 uur vertraging. De vlucht zou ook langer duren dan voorzien. De vlucht zelf verliep heel goed, buiten onze groeiende zorgen om Finn. Midden in de vlucht is hij gecheckt geweest door een kinderartse die (gelukkig voor ons) aan boord was. De koorts was moeilijk onder controle te houden, maar hij maakte nog steeds een heel goede indruk. Met enkele maatregelen is het ons uiteindelijk toch gelukt: hij zat praktisch in zijn blootje met een natte zakdoek op zijn hoofd en buik en veel drinken. Hij heeft weinig geslapen maar heeft wel flink gespeeld.

Senn heeft het ook super gedaan! Hij vond het wel allemaal wat lang duren, maar heeft veel plezier gehad aan het personal entertainment system. Ze speelden namelijk zijn favoriet: Cars 2. Hij is rond 9 uur Belgische tijd in slaap gevallen tot het einde van de vlucht.

We hadden eerst zitjes uit elkaar, maar dankzij lieve mensen die hun plaats wilden afstaan, zaten we uiteindelijk allemaal samen aan de bulkhead.

Onze buggy zat wel nog in het bagagevak boven de andere stoelen helemaal achteraan in het toestel. Eenmaal geland hebben we dus moeten wachten tot iedereen van boord was. We waren dan ook de laatsten om in de rij bij Customs aan te schuiven. Maar alweer waren er mensen die ons hielpen. Zij hadden de hele vlucht naast ons gezeten, ook met een kleintje, en lieten ons nu voorgaan. Geen problemen bij de douane, bagage snel opgepikt en op naar het autoverhuurbedrijf.
Ook daar weer supervriendelijke mensen. We zijn uiteindelijk met een minivan vertrokken in plaats van een fullsize.
Het was nog een lange (en soms moeilijke) rit naar de villa, maar we zijn er geraakt! De villa ziet er ook super uit, maar daar zullen we pas meer van zien als het klaarlichte dag is.

We hebben misschien veel pech gehad vandaag door de toestand van Finn en de staking bij Air France, maar we houden er wel een heel positief gevoel aan over. We hebben nog nooit zoveel voorrang gekregen op een luchthaven, zo'n service gekend als bij Air France en nog nooit zo'n vriendelijke mensen ontmoet als vandaag! Ik wou dat ik al die mensen nogmaals kon bedanken!

De komende dagen gaan we het heel rustig aan doen. Eerst moet Finn goed genezen, de rest komt later.
Foto's van de villa en de wagen volgen nog.